Ramiro Martina, oprichter van Verhalen Van Mijn Dierbaren
Over ons
Het verhaal achter Verhalen Van Mijn DierbarenVerhalen ontdekken, begrijpen en bewaren
Verhalen van mijn dierbaren richt zich op het ontdekken, verkennen en vastleggen van persoonlijke verhalen. Wij begeleiden mensen bij het vinden van verhalen die een diepe impact op hun leven hebben gehad, maar misschien nog niet eerder expliciet zijn benoemd. Dit proces van reflectie brengt waardevolle herinneringen en ervaringen naar boven en helpt om de context, betekenis en emoties achter het verhaal te begrijpen.
Na het ontdekken van deze impactvolle verhalen bieden we de mogelijkheid om een of meerdere verhalen op te nemen, te documenteren en te bewaren. Zo worden ze tastbaar en blijvend, als een blijvend eerbetoon aan persoonlijke levenservaringen. Met onze diensten willen we een tijdloze verbinding tussen mensen, hun dierbaren en toekomstige generaties creëren.
Een leven vol verhalen
Als kleine jongen op Curaçao zat Ramiro Martina elke zaterdagochtend aan de radio gekluisterd. Hij luisterde naar de verhalen van Elis Juliana, zijn favoriete verhalenverteller. Die momenten hebben zijn liefde voor verhalen voor altijd aangewakkerd.
Opgroeien in een meertalige omgeving — met Papiaments, Nederlands, Engels en Spaans — liet hem zien hoe verhalen tot leven komen in verschillende talen en culturen. Het heeft hem geleerd hoe verhalen bruggen kunnen slaan tussen mensen, zelfs wanneer ze uit totaal verschillende werelden komen.
Met jarenlang ervaring in het onderwijs en het werken met jongeren met een migratieachtergrond, ontdekte hij hoe belangrijk het is om een plek te hebben waar je je verhaal kunt delen. Dit inzicht, gecombineerd met zijn titel van Chief Storyteller en Storytelling Experts, leidde tot het ontstaan van Verhalen van mijn dierbaren — een plek waar iedereen zijn verhaal kan ontdekken, begrijpen en vastleggen.
Verhalen van mijn dierbaren óf Verhalen voor mijn dierbaren?
Veel mensen die onze producten en diensten gebruiken, zeggen: ‘Dit is eigenlijk een verhaal vóór mijn dierbaren.’ Ze vinden dat de naam van het concept dat zou moeten weerspiegelen, omdat het vaak bedoeld is als cadeau voor geliefden. Maar wanneer de ontvanger — de dierbare — erover spreekt, ziet hij of zij het juist als ‘het verhaal van mijn dierbaren’. Het verwijst dan naar het verhaal dat speciaal voor hen is gemaakt, verteld, gedeeld of achtergelaten.